"Ένα πείραμα σε βάθος"
Το τέταρτο εργαστήριο
πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 30 Οκτωβρίου με τον Ζωγράφο – Γεώργιο Κουρκούβελο και
το τμήμα στ1΄ του 5ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου στο Στέκι Παιδιού του
Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ του Δήμου Βόλου.
Ο Ζωγράφος – Γεώργιος
Κουρκούβελος παρουσιάζει στα παιδιά το έργο του με θέμα " Τρίκερι "
και παράλληλα εξηγεί πώς θα δουλέψει μαζί τους.
«Το έργο «Τρίκερι» είναι ένα τοπίο, ένας τόπος , που εικονίζει μία
άγρια ελιά σε έναν ήσυχο κόλπο στο νησί Τρίκερι. Το φως του είναι διάχυτο,
λευκό, ήμερο. Η όλη εικόνα δείχνει πρωτόλεια, αρχέγονη, μυθολογική. Τα παιδιά
έχουν άμεση πρόσβαση σε τέτοιους «πρώτους» τόπους, όσο είναι παιδιά ακόμα, που
σημαίνει είναι «ολόκληρα», αγαθά και μετέχουν της κοινής μας φύσεως. Θα λέγαμε
πως το «Τρίκερι» είναι ένας τόπος όμοιος με εκείνους που συναντούσε ο Οδυσσέας
ή οι Αργοναύτες.
Στα
παιδιά όλα είναι «έτοιμα», αυτό θαυμάζουμε. Αν προσέξουμε τα έργα τους όλα
γίνονται μέσα σε ένα φως, είναι αφηγηματικά, τα σχήματα «απλώνονται» σαν
χρωματιστά σεντόνια στον ήλιο. Είναι σαν την Αρχαία Τέχνη.
Ο λόγος των εργαστηρίων είναι η γνώση της τέχνης (ως γνωριμία με την
ποιότητα) και μαζί πως διακρίνεται το πνεύμα της εποχής μέσα από τα έργα του
ανθρώπου, από αρχής του κόσμου. Η μεγάλη Τέχνη έχει λόγο, αν μπορούμε να τον
δείξουμε, τότε έχουν λόγο και αυτά τα εργαστήρια. Ο λόγος της Τέχνης έλκει και
μαζί αποκαλύπτει την πραγματικότητα του ανθρώπου και του κόσμου. Η Τέχνη
παραστατικά θα λέγαμε είναι ένα παράθυρο με θέα. Στη θέα αυτή ο άνθρωπος
παρηγορείται, όπως όταν παίρνουμε βαθιά ανάσα από την κορυφή ενός βουνού
βλέποντας το τοπίο γύρω μας.
Οι
καλλιτέχνες παλιά ήταν ανώνυμοι και λέγονταν τεχνίτες, αυτό σημαίνει ότι
δεν τους άνηκε το έργο απλά μετείχαν της παραδόσεως και προσέφεραν τους καρπούς
στην πόλη τους όπως ένας γεωργός.
Η ζωγραφική είναι μαραθώνιος θέλει
αντοχή, υπήρξαν άνθρωποι που με μεγάλη προσπάθεια μπήκαν στην Σχολή Καλών
Τεχνών και έπειτα τα παράτησαν. Το αιτούμενο δεν είναι ο επαγγελματισμός, η
«επιτυχία», μην ξεχνάμε πως έργα
«περιθωριακών» θαυμάζουμε σήμερα, όπως του Χαλεπά, του Θεόφιλου κ.α.. Πολλοί ποιητές ή ζωγράφοι
είχαν και μια δεύτερη ασχολία για επιβίωση. Αν τώρα ένα παιδί έχει ταλέντο,
ζωγραφίζει όπως μιλάει, είναι σαν το νερό και να θέλεις να το φρενάρεις εκείνο
θα βρει το δρόμο.
Το «καλλιτεχνικά» στα σχολεία μπορούν
να δώσουν την γεύση μίας «ξένης» εικόνας πέραν της πεζότητας και του
ορθολογισμού που έχει επικρατήσει
σήμερα. Παλιά οι άνθρωποι έλεγαν
«πήγαινε παιδί μου σχολείο για να γίνεις άνθρωπος», σήμερα λένε «άντε να πάρεις
κανένα πτυχίο για να βολευτείς και εσύ», η διαφορά είναι τεράστια, όσο ο
ουρανός από την γη.
Τα μικρά παιδιά μόνο έχουν ανάγκη το
«τραγούδι της μαμάς», από εκεί και πέρα ζητούν τον Ηρακλή για να μεγαλώσουν
αλλά οι άθλοι του αφορούν όλους και σε
όλες τις εποχές, δεν είναι αποκλειστικά «παιδικοί». Το ίδιο ισχύει και για τα
έπη του Ομήρου κλπ. Σήμερα μεγαλώνοντας με όλα αυτά τα «παιδικά» το σώμα
«φουσκώνει» και η ψυχή μένει «κουτάβι».
Λίγα λόγια για τον Ζωγράφο:
Ο ζωγράφος Γιώργος Κουρκούβελος γεννήθηκε
στον Πειραιά το 1969, σπούδασε ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών της
Αθήνας την περίοδο 1988 - 1993 με
δασκάλους τον Π. Τέτση και Χ.Μπότσογλου και χαρακτική στο εργαστήριο του Θ.
Εξαρχόπουλου. Παράλληλα μάθαινε την τέχνη της ζωγραφικής από τον ζωγράφο Κ. Παπατριανταφυλλόπουλο.
Διορίστηκε στην μέση εκπαίδευση
το 1997 στο 2ο Γυμνάσιο Βόλου. Έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές
εκθέσεις στην Αθήνα και πέντε στον Βόλο.
Γιώργος Κουρκούβελος
