Το παραμύθι με τα χρώματα

Το πέμπτο εργαστήριο με υπεύθυνο την Ζωγράφο Χριστίνα Στεφανούλη  έχει τίτλο: «Το παραμύθι με τα χρώματα» και πραγματοποιήθηκε στις 3, και 10 Δεκεμβρίου 2013 στο Στέκι Παιδιού.

Τι θα γινόταν αν εξαφανίζονταν τα χρώματα; Αν τα πάντα ήταν ασπρόμαυρα και δεν υπήρχε ίχνος χρώματος στη ζωή μας; Πού πηγαίνουν τα χρώματα όταν δεν τα προσέχουμε;

Την απάντηση βρήκαμε μαζί με τα παιδιά στο βιβλίο του Αλέξη Κυριτσόπουλου «Το παραμύθι με τα χρώματα» που μιλάει για μια πόλη γεμάτη χρώματα που όμως οι κάτοικοι δεν τα πρόσεχαν ….. ξαφνικά για κάποιο λόγο τα χρώματα εξαφανίστηκαν και τα μόνα που έμειναν ήταν το άσπρο και το μαύρο. Όμως υπάρχει ελπίδα. τα χρώματα θα επιστρέψουν. Τα φυτά θα ξαναγίνουν πράσινα. Τα σπίτια θα χρωματιστούν ξανά και  όλα θα γίνουν όπως πριν.

Στην πρώτη συνάντηση γνωρίσαμε τα χρώματα φτιάχνοντας δύο μεγάλα πανό, το ένα σε ασπρόμαυρες αποχρώσεις ενώ το άλλο σε χρωματιστές.             

Στη συνέχεια διαβάσαμε την ιστορία, συζητήσαμε το πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει το πράσινο σε μία πόλη αλλά και τα άλλα  χρώματα. Επιστρέψαμε στα πανό σχεδιάζοντας τις δύο αντίθετες πόλεις. Στην τελευταία μας συνάντηση προσθέσαμε κάποιες λεπτομέρειες και βάλαμε και τις τελευταίες πινελιές».  

H Ζωγράφος Χριστίνα Στεφανούλη γεννήθηκε στο Βόλο το 1981. Έζησε στα Κανάλια Μαγνησίας μέχρι την ηλικία των 18.  Το 2001 εισάγεται στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όπου και  αποφοιτά τον Νοέμβριο του 2006 . Ζει και εργάζεται στο Βόλο. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις.

Το εργαστήριο παρακολούθησαν τα παιδιά του Παιδικού Σταθμού  Ιάσονα του Δήμου Βόλου με υπεύθυνη Νηπιαγωγό την κ. Ανέστη Δήμητρα.

Στον κήπο του Αρχαιολογικού Μουσείου...

Το όγδοο εργαστήριο με υπεύθυνο τον Εικαστικό Νίκο Ποδιά έχει τίτλο: «Στον κήπο του Αρχαιολογικού Μουσείου...» και πραγματοποιήθηκε στις 28 Νοεμβρίου και στις 4 και 12 Δεκεμβρίου 2013, στο Στέκι Παιδιού.

Ο εικαστικός Νίκος Ποδιάς αναφέρει σχετικά με το εργαστήριο:   

Με αφορμή το πρόγραμμα που υλοποιήθηκε από το Στέκι Παιδιού, με στόχο τη γνωριμία των μαθητών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με τη χλωρίδα της πόλης μας, μέσα από την εικαστική ματιά, προγραμματίσαμε τρεις συναντήσεις με μαθητές της πέμπτης δημοτικού του 5ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου, στον κήπο του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου.

Η επιλογή του συγκεκριμένης τοποθεσίας δεν έγινε τυχαία. Ο κήπος αυτός βρίσκεται σε μια από τις πιο όμορφες γειτονιές της πόλης μας, λίγα βήματα μακριά από τη θάλασσα. Στολίδι στο κέντρο του δεσπόζει ένα από τα ομορφότερα νεοκλασικά της πόλης, το Μουσείο, που φιλοξενεί αρχαιολογικά εκθέματα από την προϊστορική έως τη ρωμαϊκή εποχή και αναδιηγείται τη μακρόχρονη ιστορία του τόπου.

Ανάμεσα στα πανύψηλα πεύκα που στεφανώνουν το Μουσείο, τα δέντρα με τα εσπεριδοειδή, τις σύγχρονες τριανταφυλλιές και τις πανάρχαιες δάφνες, ξεπροβάλλουν επιτύμβιες στήλες ελληνιστικής εποχής, κιονόκρανα και σπόνδυλοι αρχαίων κιόνων. Τώρα, μοιάζει η γύρω φύση να πετρώνει πάνω στα φυτικά μοτίβα των αρχαίων μαρμάρων.

Στόχος μας ήταν να ανακαλύψουμε τη σχέση της φύσης με τα αντικείμενα, με τα υλικά που (μετά)φέρουν αρχαία σύμβολα στο σήμερα, μαρτυρώντας το σεβασμό των αρχαίων ανθρώπων προς το φυσικό περιβάλλον. Στην πρώτη μας συνάντηση, περιηγηθήκαμε στο χώρο και οι μαθητές ανακάλυψαν διάφορα φυτικά μοτίβα, γνώριμα ή μη,  αλλά και λεπτομέρειες που συχνά οι μεγάλοι δεν προσέχουν. 

Παρατήρησαν ακόμη τα πουλιά και τα ζώα που φωλιάζουν μέσα στα αρχαία μνημεία, συνδέοντας ασυνείδητα το ιερό με το χρηστικό, το αρχαίο με το σύγχρονο, το φυσικό με το τεχνητό.

Στις δύο επόμενες συναντήσεις, στο εργαστήριο πια του Στεκιού, οι μαθητές ανέσυραν από τη μνήμη τους εικόνες, αξιοποίησαν τα  προσχέδια του κήπου που είχαν αποτυπώσει στο χαρτί τους δημιουργώντας ένα ατομικό έργο. Ζωγράφισαν με χρώμα, τώρα, την εικόνα που τους άρεσε περισσότερο και στολίσανε τα έργα τους με φύλλα σε όλες τις αποχρώσεις του πράσινου, χρησιμοποιώντας την τεχνική του κολλάζ.

Η όλη εμπειρία ανέδειξε τη παρατηρητικότητα των παιδιών, τον ενθουσιασμό τους για τη νέα γνώση που δεν τους δίνεται αλλά τα ίδια ανακαλύπτουν, καθώς αναλαμβάνουν το ρόλο του ερευνητή, πρωταγωνιστώντας στην εκπαιδευτική διαδικασία. Και πόσο μεγάλη η χαρά για τον εικαστικό – εκπαιδευτικό, όταν βλέπει  τους στόχους του να επαναπροσδιορίζονται ιχνηλατώντας τις μικρές πατημασιές των μαθητών, που χαράζουν δημιουργικά την πορεία του έργου τους.

Το εργαστήριο παρακολούθησαν τα παιδιά της ε’ τάξης του  5^ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου με υπεύθυνη δασκάλα την κ. Ουρανία Τζουβάρα.

Παιχνίδια με το χώμα, φόρμες στον πηλό

Το έβδομο εργαστήριο με υπεύθυνη την Γλύπτρια Βασιλική Πέρκα έχει τίτλο: «Παιχνίδια με το χώμα, φόρμες στον πηλό» και πραγματοποιήθηκε στις 29 Νοεμβρίου και 13 Δεκεμβρίου 2013 στο ΚΔΑΠ Νεάπολης.

Η Γλύπτρια Βασιλική Πέρκα αναφέρει σχετικά με το εργαστήριο: 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα δίπλα στη φύση ή καλλίτερα μέσα στη φύση. Τα παιχνίδια μας ήταν συνυφασμένα με το χώμα, τις πέτρες, τα κλαδιά και τις φλούδες των δέντρων. Το δάσος το καταφύγιό μας, τα πουλιά , τα δέντρα, τα λουλούδια, τα διάφορα ζουζούνια –χρυσόμυγες, πεταλούδες- οι σύντροφοί μας. Αυτά τα βιώματα με ώθησαν στην επιλογή της γλυπτικής ως μέσο έκφρασης.

Τα παιχνίδια με το χώμα έγιναν φόρμες στον πηλό σε μια προσπάθεια αποτύπωσης, ανάπλασης αυτών των παιδικών βιωμάτων. Το χρώμα που ήρθε να συμπληρώσει τις γλυπτικές φόρμες συνυφαίνεται μαζί τους προσδίδοντας μια ανάλαφρη νότα ευαισθησίας. Μορφές ανθρώπων, ζώων, πουλιών αλλά και δένδρων με το φύλλωμά τους, μας μεταφέρουν σε μια πραγματικότητα αλλά και σ’ ένα όνειρο ταυτόχρονα που έχει χαθεί μερικώς. 

Δεν έχουν διακοσμητικό σκοπό αλλά είναι εμπειρία ζωής, κοινωνικής παρέμβασης και αντίστασης σε μια κοινωνία πλέον με κατευθυνόμενα νοήματα, συναισθήματα και συμπεριφορές. Είναι αναζήτηση μιας προοπτικής διάσωσης προσωπικών και διαπολιτισμικών μνημών. Αλλά πάνω απ’ όλα είναι η χαρά της δημιουργίας με ένα τόσο εύπλαστο, πειθήνιο και φιλικό υλικό , τον πηλό.  

Το εργαστήριο παρακολούθησαν τα παιδιά της β’ τάξης του  18^ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου με υπεύθυνη δασκάλα την κ. Μπαμπούνη Μιράντα. 

Φρούτα και λαχανικά για τα μάτια

Το έκτο εργαστήριο με υπεύθυνο την ζωγράφο Μαρία Χαμπέρη  έχει τίτλο: «Φρούτα και λαχανικά για τα μάτια» και πραγματοποιήθηκε στις 7, 14 Νοεμβρίου και 17 Δεκεμβρίου 2013 στο ΚΔΑΠ Νεάπολης.

Η ζωγράφος Μαρία Χαμπέρη αναφέρει σχετικά με το εργαστήριο: 

«Όταν μου έγινε η πρόταση να ζωγραφίσω με τα παιδιά το ελληνικό μποστάνι, παρόλο που τα λαχανικά είναι ένα αγαθό που το συναντάμε καθημερινά σε κάθε πιρουνιά, πίστεψα ότι θα τους είναι πολύ δύσκολο να αποτυπώσουν σε ένα χαρτί την ποικιλία αυτή των χρωμάτων και των σχημάτων. Θεώρησα λοιπόν σωστό να μετατρέψουμε την τάξη μας σε ένα μικρό λαχανόκηπο. Τα παιδιά παρατήρησαν, μύρισαν, άγγιξαν τα φυτώρια και γεύτηκαν τους καρπούς ωμούς είτε σε γλυκό του κουταλιού πριν ξεκινήσουν το εργαστήρι. 

Στο πρώτο στάδιο είδαμε μαζί την μονοχρωμία του πράσινου, μιας και τα παιδιά μού αναφέρανε ότι ήταν η πρώτη φορά που θα ζωγραφίζανε με πινέλα, έτσι ώστε να εξοικειωθούν με τα υλικά. Στην αρχή ήταν διστακτικά όμως στην συνέχεια τους βγήκε η επιθυμία να ζωγραφίσουν όσο πιο πολλά φυτά – λαχανικά μπορούσαν. 

Είναι τρομερή η αγάπη και η θέληση που δείχνουν τα παιδιά όταν τους δώσεις κάτι της παραπάνω….. από εκεί και μετά απλά “απογειώνονται”».

Το εργαστήριο παρακολούθησαν τα παιδιά της γ’ τάξης του  18^ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου με υπεύθυνη δασκάλα την κ. Ζαχαράκη Ελένη. 

Ένας κήπος της φαντασίας μας

Το πέμπτο εργαστήριο με υπεύθυνο την Εικαστικό Έρρικα Γκουτενσβάγκερ  έχει τίτλο: «Ένας κήπος της φαντασίας μας» και πραγματοποιήθηκε στις 13, 20 και 26 Νοεμβρίου 2013 στο Στέκι Παιδιού.

Η εικαστικός Έρρικα Γκουτενσβάγκερ αναφέρει σχετικά με το εργαστήριο:   

«Τι μπορεί να υπάρχει σ’ έναν κήπο που φαντάζεται μια ομάδα παιδιών;  Εξοπλισμένοι με την φαντασία τους, κηρομπογιές και λίγο χαρτί τα παιδιά της έκτης Δημοτικού ερευνήσανε τις διάφορες μορφές που μπορεί να πάρει ένας κήπος. Έπειτα τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες για να ανακαλύψουν και να ζωγραφίσουν το δικό τους κήπο: Περίεργες μορφές δέντρων, γλυπτά και λουλούδια στόλισαν τις σελίδες τους από άκρη σε άκρη.   

Μια εβδομάδα αργότερα μπήκα κι εγώ στη δράση με μια επίδειξη στην τεχνική της χαρακτικής που θα αποτελούσε τη βάση για τη σχηματοποίηση του κήπου.  Ο καθένας ατομικά εμπνεύστηκε από τις ζωγραφιές τους και τύπωσαν πολύχρωμες μονοτυπίες.   

Την τελευταία μέρα τα παιδιά χρησιμοποίησαν την τεχνική του κολάζ με τα ρετάλια από τις μονοτυπίες για να ολοκληρώσουν την τελική μορφή του κήπου.  Ανοίξαμε φτερά και βγήκαμε μαζί στο πάρκο του Αγ. Κωνσταντίνου για να τοποθετήσουν τα παιδιά τις χαρακτικές τους μορφές στο γκαζόν του πάρκου. Έτσι δημιούργησαν μόνα τους έναν πολύχρωμο κήπο που έδωσε ζωή και χαρά στο φυσικό περιβάλλον. Όσα χρόνια και να συνεργάζομαι με παιδιά πότε δεν θα πάψει να με εκπλήσσει η απλόχερη φαντασία τους. Η χαρά του εκπαιδευτικού, όσο δύσκολες και να είναι οι συνθήκες, είναι πάντα το παιδί». 

  

Η Έρρικα Γκουτενσβάγκερ γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Σαίντ Λούις του  Μισσούρι της Αμερικής. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Σχολή Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον στο Σαίντ Λούις και αποφοίτησε το 1990 με Bachelors of Fine Arts.  Το 1991 πήρε Masters στην χαρακτική από το Ινστιτούτο του Τάμαριντ στο Άλμπακέρκι του Νέου Μεξικού της Αμερικής. Από το 1992 ζει και δουλεύει στην Ελλάδα. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1997 υπήρξε πρωτεργάτης στο στήσιμο του Κέντρου Χαρακτικής «Ήλιος» στο Δήμο Νεάπολης Θεσσαλονίκης, ως Μaster Printer, και είναι ιδρυτικό μέλος του Εργαστηρίου Χαρακτικής Μεστών στη Χίο.   Από το 2008 μέχρι το 2011 σπούδασε αγιογραφία στην σχολή «Διά Χειρός» της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος. Από το 1999 έως το 2012 διδάσκει εικαστικά και χαρακτική στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας και από το 2013 διδάσκει Εικαστικές Τέχνες το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας.

Το εργαστήριο παρακολούθησαν τα παιδιά της ΣΤ’ τάξης του  6^ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου με υπεύθυνο δάσκαλο τον κ. Δημήτρη Πίτσιο 

Τετραχρωμία

Το τέταρτο εργαστήριο με υπεύθυνο τον ζωγράφο Ιωακείμ Μιναρετζόπουλο έχει τίτλο: «Τετραχρωμία» και πραγματοποιήθηκε στις 19 και 25 Νοεμβρίου 2013 στο ΚΔΑΠ Λεχωνίων. 

" Τέτταρα, τοις στοιχείοις ισάριθμα,

   λευκόν   μέλαν  ερυθρόν  ωχρόν"

                                                                Στοβαίος

Μιά σύγχρονη προσέγγιση - γνωριμία με τον μαγικό κόσμο των χρωμάτων μέσα από την πανάρχαια εκδοχή της ζωγραφικής, που βασίστηκε στην χρήση των τεσσάρων βασικών χρωμάτων που ονομάζονται γαιώδη καθώς όλα προέρχονται από την μητέρα γη.

Την ώχρα (σύγχρονο κίτρινο) που αντιστοιχεί στη γη, το ερυθρόν (κόκκινο) που αντιστοιχεί στην φωτιά, το μέλαν - βαθύ σκούρο (μαύρο) που είναι το νερό και το λευκόν ο αέρας.

Η λιτότητα και αυστηρότητα της τετραχρωμίας αποδείχθηκε υπεραρκετή αλλά και γοητευτική για τα παιδιά που δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να εκφραστούν αλλά και να ερμηνεύσουν τα στοιχεία της φύσης μέσα από μια πλούσια ποικιλία αποχρώσεων και δυναμικών σχημάτων.

Το εργαστήριο παρακολούθησαν τα παιδιά της ε' τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κάτω Λεχωνίων με υπεύθυνη δασκάλα την κ. Τσιώμου Αναστασία.

Υφαντό με φυτά από πίξελ

 Το τέταρτο εργαστήριο με υπεύθυνο τον εικαστικό Απόστολο Ντελάκο έχει τίτλο: «Υφαντό με φυτά από πίξελ» και πραγματοποιήθηκε στις 12 και 14 Νοεμβρίου 2013 στο Στέκι Παιδιού.

Ο εικαστικός Απόστολος Ντελάκος αναφέρει σχετικά με το εργαστήριο:

«Αφορμή για το συγκεκριμένο εργαστήριο με τα παιδιά του 8ου δημοτικού Σχολείου Βόλου υπήρξαν δύο πολύ ενδιαφέροντα βιβλία. Το πρώτο βιβλίο ονομάζεται «Flora Graeca» και είναι ένα βιβλίο του 18ου αιώνα, στο οποίο ένας διακεκριμένος  Άγγλος βοτανολόγος, ο John Sibthorp κατέγραψε με την βοήθεια ενός Αυστριακού σχεδιαστή ονόματι Ferdinard Bauer την πανίδα της Ελλάδας δημιουργώντας ένα από τα σπανιότερα και πολυτιμότερα βιβλία βοτανικής που υπάρχουν στη διεθνή βιβλιογραφία. Το δεύτερο βιβλίο είναι το 'Ανθολόγιο' της κ. Βαρβάρας Δεληβοριά το οποίο είναι μια πολύ ιδιοσυγκρασιακή συλλογή κειμένων και εικόνων που αφορούν στα ελληνικά φυτά.

Στο πρώτο βιβλίο ο καλλιτέχνης είναι αυτός που με απόλυτη σχολαστικότητα και ακρίβεια καταγράφει και αποτυπώνει την εικόνα των φυτών σε μία εποχή που η φωτογραφική μηχανή δεν υπάρχει. Στο δεύτερο βιβλίο αντίθετα, ο καλλιτέχνης δεν ενδιαφέρεται για την νατουραλιστική απόδοση του φυτού αλλά για την συμβολική και για τη διακοσμητική του αξία. 

Αφαιρεί λοιπόν ότι πληροφορία δεν θεωρεί απαραίτητη για την αναγνωρισιμότητα του φυτού και χρησιμοποιώντας τον κάναβο δημιουργεί ένα είδος σχεδίου που μας θυμίζει από τη μία μεριά υφαντική και από την άλλη εικόνες από computer (δηλαδή εικόνες φτιαγμένες από pixels). Πιστεύω πως είναι σημαντικό τα παιδιά να αντιληφθούν από νωρίς αυτή την αντικρουόμενη σχέση μεταξύ νατουραλισμού και αφαίρεσης μιας και αυτή χαρακτηρίζει όλη την σύγχρονη τέχνη.

Οι συναντήσεις με τα παιδιά του 10ου σχολείου είχαν πολύ ενδιαφέρον. Περάσαμε πάρα πολύ καλά, πράγμα το οποίο θέλω να πιστεύω περνάει και στο ομαδικό έργο που δημιουργήσαμε».

O Απόστολος Ντελάκος, γεννήθηκε στα Κανάλια Βόλου το 1973.

Σπούδασε 'Εικαστικές Τέχνες' στη Gerrit Rietveld Academie (2006) και 'Εφαρμοσμένες Τέχνες' σε μεταπτυχιακό επίπεδο (2010) στο Sandberg Institute στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στο Άμστερνταμ, στο Ρόττερνταμ, στο Παρίσι, στο Γιανγκσού της Κίνας, στο Βερολίνο, στην Κωνσταντινούπολη, στο Μίνσκ της Λευκορωσίας, στο Βίλνιους της Λιθουανίας και σε άλλες ολλανδικές πόλεις. 

Έχει διακριθεί με βραβεία στο Άμστερνταμ και στο Βερολίνο.

Με το έργο του εστιάζει στις εφαρμοσμένες τέχνες. Ο τρόπος όμως με τον οποίο τις προσεγγίζει δεν έχει να κάνει τόσο με την τεχνικές τους αλλά κυρίως με τις εννοιολογικές επικαλύψεις αυτών των τεχνικών με τις Καλές Τέχνες.

Τα τελευταία τρία χρόνια ζει και δημιουργεί στο Βόλο όπου επιπλέον διδάσκει εικαστική αγωγή στο κέντρο δημιουργικής απασχόλησης παιδιών (Κ.Δ.Α.Π) Βασδέκειο της Κοινωφελούς επιχείρησης ΚΕΚΠΑ - ΔΙΕΚ του Δήμου Βόλου.

Το εργαστήριο παρακολούθησαν τα παιδιά του 8ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου με υπεύθυνο δάσκαλο τον κ. Φίλιππο Μερκούρη.

Ο καλύτερος δάσκαλος είναι η φύση

     Το τρίτο εργαστήριο με υπεύθυνο τον ζωγράφο Δημήτρη Μοράρο έχει τίτλο: «Ο καλύτερος δάσκαλος είναι η φύση » και πραγματοποιήθηκε στις 1 και 8 Νοεμβρίου 2013 στο Στέκι Παιδιού.

Ο καλύτερος δάσκαλος είναι η φύση

Ήταν, είναι και θα είναι εφ’όσον την σεβόμαστε, την προστατεύουμε ή έστω δεν την καταστρέφουμε. Μόνον έτσι θα συνεχίσει να υπάρχει. Με αυτό το σκεπτικό και με τα παιδιά της 3^ης τάξης του 4^ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου βγήκαμε να την περπατήσουμε και να την ζωγραφίσουμε.

Διαλέξαμε το δένδρο της Δάφνης για το ίδιο το δένδρο, τα φύλλα της (σχήμα και χρώμα) τις χρήσεις της στην βοτανολογία και μαγειρική, την ιστορία και μυθολογία της.

Λένε ότι στην Βικτωριανή Αγγλία δίδασκαν στον μαυροπίνακα - ενδελεχώς - την ανατομία του φυτού, χωρίς όμως να το δουν το ίδιο, παρά μόνο σχέδια και ορολογίες. Τα παιδιά στο τέλος δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν στη φύση το ένα φυτό από το άλλο. Η παρατήρηση, η αφή, η μυρωδιά είναι τα στοιχεία που προσφέρουν πολλά στη διδασκαλία!

Με αυτά πάντα παρόντα- φύλλα, κλαδιά, άνθη, καρπούς έδιναν εκ του φυσικού τα σχέδια και την επομένη (συνάντηση) πάλι με τα κλαδάκια παρόντα στο χώρο ζωγραφικής συνέχισαν με την διαδικασία του χρωματισμού.

Εν πολλοίς στηριχτήκαμε στην έκδοση Flora Graeca «Υπέροχη Ελληνική Χλωρίδα» του Στέφεν Χάρρις που με τον ζωγράφο Φερντινάρντ Μπάουερ παρουσίασαν με ιδιαίτερο τρόπο τα φυτά της Μεσογείου, τρόπο που χρησιμοποιούμε και μεις στην παρουσίαση των έργων των μικρών μαθητών.  

Το εργαστήριο παρακολούθησαν τα παιδιά της γ’ τάξης του  4^ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου με υπεύθυνη δασκάλα την κ. Αποστολία Σγολόμπη.